yavruetriye

22 Haziran 2015 - Gece 97     Seni allahlar kadar özledim. Allah'ın bunu merak edip, anlamak için yarattığı allahın allahları kadar, allahın allahlar kadar özlemesi seviyesinde özledim. Herkes gitti, her şey bitti ama yine de sen kaldın sadece.    Bugün çok kötü bir gün, her şey kötü. Her şey kötü olacakmış gibi. Bir daha kimse olmayacakmış, ben artık beni kaybediyormuşum gibi.    Gereksiz insanlar, boş laflar, karaktersizlikle. Kararlarımda, fikirlerimde ne kadar da haklıyım.    Bugüne kadar ağlamadım, şu an tek isteğim ağlamak. Sanırım şu an yapabileceğimi zannettiğim tek şey ağlamak.    Biraz daha mutluluğu öğrenmem gerek, onsuz da olsa öğrenmem gerek.

15 Haziran 2015 - Gece 90    Tanıdığım tüm güzel kadınlar öldü. Mutluluğu verdiler, aç bir köpek gibi ceplerime doldurdum. Mutluluğun hangi cepte taşındığını bile bilmediğim için zarar verdim, iade edemedim geri.    Tanımadığım tüm güzel kadınlar da öldü. Güzellik, sadece sözlüklerde, sözcüklerle yer alabilecek bir tanımmış sadece.    En sonunda, güzellik de öldü. ---    Aklıma gelenleri bir poşete doldurdum, yanlışlıkla yine kendi içime attım. Birini hatırladığında, o da seni hatırlıyorsa eğer -ki umarım öyle değildir-, ben hala birilerini üzüyorum demektir.    Oysa ben sadece, yanmakta olan bir mumun gereksizce söndürülmemesini, bir mumu yaktığımda da gerçekten bir yerleri aydınlatmasını istedim. Mumu da öldürdüler.

12 Haziran 2015 - Gece 87    Bu vücut yetmiyor bana, daha iyisi lazım. Bu duygularım! Onları da alın, gereksiz, fazla. Yoruyorlar beni, hem de hiçbir şeyin yoramadığı gibi. Kalbim, bileklerim, değiştirin hepsini.    Aptal bir insanın ruhunu verin bana, elbet mutlu olmak kolay olacaktır.    Aslında bu gece yazmak gelmiyor içimden, yazamadıklarım, daha doğrusu yazmak istemediklerim var içimde. Belki farkında değilim ama bazı şeyleri çok özlüyorum, istemeye istemeye.    Yapabileceğim bir şey yok, hayata sıfırdan başlamak için sadece seksendört gün kaldı. Temiz kokmak için de...    Umarım ben çıktığımda, içimdeki bazı düşüncelerle birlikte, dışarıdaki gelişmeler de güzellikleriyle, birbiriyle çakışır.

5 Haziran 2015 - Gece 80    Bundan sonrasının biraz daha kolaylaşması gerekiyor sanırım. Buradaki her gün, bir yıl gibi hissettiriyor. Vakit ilerlemiyor, zaman durdu. Ne geçmiş, ne gelecek, sadece şimdiki zamanı yaşıyorum. Sanırım hayatımda bir daha yaşayamayacağım bir "lüks".    Yorgunum, pislik içindeyim. Bir çok şeyi özlüyorum ama özgürlüğün ne demek olduğunu anladım daha çok. Müzikleri, filmleri, sakin bir gecede özgürce içilen kahveyi özledim.    Acı çekiyorum, her halimden belli. Kimse yok, hiçkimse yok, farkındayım. Hayallerim ve ben varım sadece.    Ben acı çekiyorum, hayallerim bile. Ben mutluyum, hayallerimde. Yaşadığım her bir saniyenin intikamını alacağım, hayatım boyunca, her bir saniye...