yavruetriye

27 Mart 2017, 23.36    Ne kadar da duygusuzum ben artık. Karşımda dökülen gözyaşları bile etkilemiyor beni. Söylenen sözlerin de hiçbir anlamı kalmadı benim için.    Sadece var olmak dedikleri bu olsa gerek. Hiçbir şeyin hiçbir anlamının kalmaması. Geçmişim kaybolup, geleceğin var olamaması. İçinde hiçbir şeye karşı isteğinin bulunmayıp, her şeyi de yapma hali.    Merakla bekliyorum. İçinde olmak istemediğim bir ilişki, ne olacağını tam kestiremediğim bir hayat, iş.    Nereye gidiyorum böyle? Aşkın bile anlamını kaybettiği bir zamanda neye tutunabilirim.    Sanki kimse yokmuş gibi her şey. Tüm değerler kaybolmuş, dostluk, sevgi. Sakinlik genel karakterim haline geliyor. En çok da umursamazlık.    Bir yerde sıfırlama olacak gibi.    2 aylık Bursa macerasından geleli daha 1 hafta bile olmamışken tekrar gidiyorum ve hiçbir şey ama hiçbir şey hissetmiyorum.    Uzun bir uykudayım...    Kulaklarım tıkalı.    Yaşamıyorum, sadece nefes alıyorum.

5 Mart 2017, 23:57    Az biraz içtim bir şeyler. Bir de, son sigaramı içiyorum diye kandırdım kendimi.    Daha nelerle kandırmıyorum ki kendimi. İşim, ailem, arkadaşlarım, sevgilim. Neler neler...    Yarın ne olacağı bile belli değil, her şey değişken ve hiçbir isteğim, kararım yok. Öylece akıyor zaman, belirsizlik var oluyor her bir adımda.    İçimde bulunduğum durum hakkında da, ilişki hakkında da ne yorum yapabileceğimi bilmiyorum. Amaçsızca sürünüyorum zamanda, kendim, kendime uğraşıyorum ve aslında hiçbir şey tatmin etmiyor. Hiçbir şey yetmiyor. Dostluklarımdan kaynaklanan acıyı bastıramıyorum, silmek istiyorum her şeyi.    Keşke en baştan başlayabilsem hayata. Hiçbir şeyi umursamıyor olmak yok ediyor içimdekileri, değerleri.    Hepiniz, her biriniz kötüsünüz, bencilsiniz...    Karşılıklı çıkarlarınız var ediyor her şeyi, yoksa kendiniz için bile bir hiçsiniz.    Benim için artık bir hiçsiniz...    Kendim, kendime kaldım artık.    Bir de sinem var hala ne yapab