yavruetriye

29 Şubat 2016 - 22:58    Geri dönüşü olmayan söylemlerim var herkese karşı. İçimdeki ayaklanmaları bastıramıyorum, zaten üzerimde yeterince kaçak kat var. İstemiyorum ara sokakları, ahşap evleri artık, metropolümü getirin bana. Bastıramadığım isyanların liderleri ele geçiriyor beni, her şeyi yanlış yapıyorum, belki de her şeyi yaptığım içindir.    Denklemdeki bilinmezlere rağmen sonucu biliyorum her zaman. İçimde kalanlarla, yaşanmışlıklarımla kuruyorum denkleri her zaman, tek tarafı sabit. En çok da tek taraflılığa karşıyım, tek'in taraflı olmasına bile karşıyım. Ama biliyorum her şeyi değil, tek bir şeyi yapmam lazım aslında.    Kendimden verdiğim ödünler barajı doldurdu, içerisindeki tek hücreler bile balık olacak kadar evrimleşti. Suyu içeride tutmak için daha çok okumalıyız, daha çok yazmalıyız, yazamadıklarımıza, söyleyemediklerimize dayanamıyor artık beton. Bu böyle devam edemez, yoksa tüm köyleri su basacak, o köydeki dostluklar da ölecek.    Daha çok dokunmak, kokl

26.02.2016 - 04:04    Neden bu kargaşa? Neden çözemiyorum hiçbir şeyi, emin olamıyorum olanlardan. Ondan uzak kaldığımda farklı, onunla beraberken farklı hissediyorum. Gerçekten bu kadar çatışması mı gerekiyordu aklım ile kalbimin. Olabilecek mi, gerçek mi bu hissettiklerim. Saatlerce kiminle konuşabildim uzun süredir, giderse hisseder miyim eksikliğini. Yanlış mı yapıyorum, doğru yolda mıyım? Hiçbir şey bilmiyorum, akışını bile kendi seyrine bıraktım ilk defa.    Ne yapmalıyım, her bir konuda? Nerede çalışmalıyım? Gerçekten mutluluk, mecbur kaldığın şeyleri sevmekle mi başlıyor? Razı mı oluyorum bazı şeylere, belki de böyle olsun istemiyorum. Bilmiyorum.    Ne kadar da belirsiz bir gece var karşımda, kafam karmakarışık. Baktığım yönün bile neresi olduğunu kestiremiyorum, kendimi bile tanıyamıyorum artık.    Ne kadar da kayboldum...    Böyle olsun istemezdim, böylesini hayal etmemiştim. Yoruldum artık, böyle devam edemiyorum. Eğer sesimi duyan varsa, yardım et bana! Çığlıklar

19 Şubat 2016 - 04:50    Ben mi yanlış anladım bilmiyorum ama varlığın bir şeyleri tahrik etti içimde. Hiç duymadığım halde, sesini duyan ben değil miydim az önce. Neden bana kaybettiğim her şeyi tekrar kazandırıyorsun ki?  Olmayacağını bildiğim şeylerin olabileceğine inandırıyorsun beni.    Daha çok zaman olmadı benliğinle çarpışalı, amaçsızca var oluyordum zamanda, sürükleniyordum yokluğumda. Tanımadığın bir kişi en fazla ne yapabilir ki sana, bilmediğim bir bildiklerimi anlatamaz ki bana.    Ya bildiğim her şey yanlış, ya da yanlışlıklarım bildiklerimin hepsini götürmüş, geriye sadece doğrular kalmış. Ayıracak mısın hayatımı senden önce, senden sonra diye. Kaybolabilecek miyim o gözlerinde ya da bedeninde.    Tanıyamıyorum seni, şimdi git! Tanıdığım zaman gel, daha kötü günlerimde gel. Bana ne yapıyorsun bilmiyorum bilmiyorum ama gizli odalarına davet et beni, bırak sokulayım yanında. Bedeninin her bir kıvrımıyla gel bana, sevişelim, bu dünya daha güzel bir yer olana kadar s

14 Şubat 2016 - 00:52    Belki de "Görüşürüz" de ki tüm harfleri noktasız, küçük harfle yazman hoşuma gitti. Bilseydim eğer, kendimi katıksız sana aktarmamı yanlış anlamamn da hoşuma giderdi. Konuşuyorsun, bilmediğim kadınlar gibi, saf, masum, belki de sadece şimdilik. Bilmiyorum, benim hakkında ne düşündüğünü de bilmediğim gibi.    Gariplik, bir benzeri olmadığı için garip sadece, yalnızlığından garip. Herkesin yaptığını yapmadığım için değil, kendime hoş olduğum için garip olmak istiyorum.    Bunun haricinde tam olarak ne istediğimi kendim bile bilmiyorum. Çözmek isteyenin de işi zor...

13 Şubat 2016 - 01:20    Kimsin bilmiyorum, güldüğün birkaç fotoğrafını gördüm sadece. Nasıl birisin bilmiyorum, ağır başlıymışın, neşeliymişin ve genelde mutluymuşun. Orada, duruyorsun kilometrelerce uzakta, belki de uyudun şu an, benim kim olduğumu merak ederek.    Yarın ne olacağı hakkında hiçbir fikrim yok, ben ne diyeceğim, sen ne diyeceksin. Merak ettiklerim de var, nasıl seviyorsun mesela, saatlerce elini tutsam ne hissedersin, evde avakado yetiştirmeye çalışsam senin için sorun olur mu? Sana kendimden başka sunabileceğim hiçbir şey yok, bu senin için sorun olur mu mesela?    Kim bilir, belki de sen, en sonunda bu olayların, iyi ki de geldin diyeceğim.    Belki de kardeşlerimizin senin abinle, benim ablam  sevgili olsa diye şakalaşması başımıza gelen en iyi şeylerden biri olacak.    İşte bu kadar pozitif bakıyorum bu olaya....    Ama her ne olursa olsun, bir cumartesi günü gelmen bile iyi bir şey...

8 Şubat 2016 - 02:27    Tanrım! Beni affet, sana inanmayı o kadar çok istiyorum ki. Bir anlığına bile olsa, senin var olmadığından o kadar emin olabiliyorum ki. En çok da varlığına ihtiyacım olduğu anlar hoşuma gitmiyor, insanın acizliğinin son noktası, köprüden önceki son şarampol.    Cennet ve cehennemden çok, mecbur kaldıklarımız, gereksizce yaşadıklarımız, hiç yaşayamayacaklarımız, eksik kaldıklarımız yoruyor beni. Yaptıklarımızın, yaşadıklarımızın karşılığını alamayacağımızı bilerek, sadece kendi benliğimizle, kendimize olan saygımızla, kendi varettiklerimizle sonumuza kadar yaşamak mümkün mü? Bunun hakkında belki günlerce konuşabilirim ama ulaşacağım sonucun gereksizliği, varolmamızın bilinmeyen sebepleri alıkoyuyor beni. Tamamen yok olmaktan çok, şu an var olmak korkutuyor beni, tanrım, korkuyorum, milyonlarca ihtimalden sadece birkaçına dahil olmak korkutuyor beni, gerçekten var olabilmek korkutuyor beni.    Tanrım, kayboldum, sensizlikte kayboldum, var olamıyorum, eksik