yavruetriye

12 Temmuz 2017, 22:14    Siz hiç karanlık ve sessiz bir odada şarap içip, öylece duracak kadar yoruldunuz mu hayatan?    Ben yoruldum.    Cümlelerinizi doğru kuramayacak kadar bıktınız mı düşünmekten.    Ben cümlelerimin hepsi yanlış zaten.    Soğuk bir duş almış gibiyim, bir türlü ısınamıyorum. Bazen hayatımdaki kadının sıcaklığına sığınıyorum.    Esra'nın.    Bu bazen bir buz kütlesine sarılıp ısınmayı bekleyen bir aptal gibi hissettiriyor.    Bazen de, görebileceğim en güzel bir battaniyenin ılık havada beni sarmalaması gibi.    Ama ben ne kadar üşüdüğümü düşünmeyecek kadar çok seviyorum onu.    En azından içimdeki enkazları kaldırıp, kendininkileri koyuyor.    Hiçbir zaman korkmadım bundan.    Çünkü kimseler gibi enkazlarla bırakıp gitmeyecek beni.    Çünkü eminim, o da beni, benim gibi seviyor.

2 Temmuz 2017, 20:53    Yazılmamış hikayelerle doluyum bu aralar. Karşımda kocaman bir "esra" gerçeği duruyor olmasına rağmen erteliyorum. Ne durumda olduğumu bilmiyorum daha. Söylediklerimin ve yaşadıklarımın gerçekliğinden şüphe ediyorum hala. Kendimi, kendi içimde parçalıyorum bu defa ve ilk defa geçmişimi ve sorunlarımı göz ardı ediyorum. Kötülüğü, kötü durumları görmezden geliyorum bu defa.    Sevmek istiyorum ve seviyorum da. Her şeye rağmen kalıbını kullandıracak durumlar var ortada.    Ki ben, eski ben değilmişim artık. Uzun süre sonra ilk defa kendimi fark etmiş gibiyim. Kendimi tekrardan tanıyorum bu kadında.    Canım acıyor ama hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Gerginim sürekli ama hiç bu kadar rahat olmamıştım.    Ne kadar da çelişkilerle yaşıyorum aslında.    Karşıma çıkan, yüzüme tokat gibi çarpılan gerçeklere rağmen ben onu çok seviyorum.    Umarım o da beni, benim gibi seviyordur.    Bozmak isteyen koca bir evrene inat, bozdurmuyorum ulan.    Yi