yavruetriye

31 Mart 2015 - Gece 14 (Saat 02:45, Gece 02-03 Koğuşlar Nöbeti)    Büyütüyor muyum kendimi kendime? Gerçekleri mi görmek istemiyor insan acaba? Ya da kabullenemiyor kendince. Her şey ortada, tüm gerçeklik aslında tam karşımda belki de. Her şey ortada olması lazım demek istiyorum aslında. Çünkü ben göremiyorum. Askerde hiç mum yok, ışığı yok. Müzik yok, söyleyeni, hissedeni çok ama kendisi yok ortada işte. Özledim, bir çok şeyi, müzikleri, duyguları özledim.    Mevlüt ile Rahiya'ya bile razıydım, gerçi kitabın daha sonra sayfalarını okumadım, bilmiyorum daha ne olacak.    Bir gün gelecek, hepsi bitecek. Öyleymiş gibi hissettirmiyor ama bir gün kendi evimde, tertemiz bir şekilde kahvemi yudumluyor olacağım.    Bu yazdığım tüm basit cümlelerin sebebi kendime moral vermek, farkındasın değil mi? Kimse yok etrafımda çünkü, bir telefon uzağımda ama bir tanesi bile aradığım, asıl yanımda olan kişi değil.    Eskiden olsa, o yanımda olan, olması gereken kişiyi aramaktan bahsetsem,

30 Mart 2015 - Gece 13    Askerliğini yapmamış kişiye neden adam olmaz dediklerini, sabah 4:45'de uyanıp gecenin en karanlığında sigara içerken fark ettim. Saat şimdi 21:00 ve ben hala uyumadım, gün boyunca kamyon boşaltmaktan, çöp toplamaktan, bulaşık yıkamaktan uyku aklıma bile gelemedi. Tüm bunlara rağmen, tüm bunların arasında eski günlerim gelebildi aklıma. --- --- --- --- --- --- --- -- güzel --- ---.    Aklıma gelen her eski sahnede, başka türlüsünü hayal etmekten yoruluyorum.    Uzun süredir ayaktayım, yorgunum. Buradan çıktığımda ya her şey güzele doğru gidecek ya da tamamen boka batacağım.   Son bir yılımı düşünüyorum da, keşke bir gecede hepsini en başından anlatabilsem kendime. Belki de bir çıkış yolu bulurum, belki de her şeyin bir açıklaması vardır. Yaşadığım olayların belki görülebilecek güzel yanları vardır. Belki de hepsini atlatmak için bir kere anlatılması gerekiyordur, belki de her şeyi en baştan dinlemek gerekiyordur.      Bilmiyorum, belki de.    G

29 Mart 2015 - Gece 12     Hiçbir şeyden sorumlu olmak istemiyorum! Ben mi dedim "seni çok seviyorum ama böyle oldu durumlar" diye. Ben mi dedim "sevemiyorum seni" diye. Öyleyse neden şimdi tüm ağladıklarınızı, tüm yalnızlıklarınızın acısını ben çekiyorum? Neden? Biliyorum hiç umurunuzda değilim, biliyorum haşat durumdaydım. Biliyorum hatalar yaptım ama her zaman sevdim, son zamana, var olabilecek son zamana kadar direndim.    Lanet olsun hepinize, --- ben. Daha çok sevmeye, mutluğua ---.

28 Mart 2015 - Gece 11    Zaman durdu, ilerlemiyor, yaşlanmıyorum. Kendimi dışarıdan izlerken sadece karanlığın beni sarışını, mutluluğunu izliyorum. Bir kadının, aşık olduğum bir kadının kokusunu, sanki bir daha koklayamayacakmışım gibi içime çekmeyi özledim. Hayallerim sarmalıyor beni, tutuyor elimden, başka bir diyara götürüyor. Bir de yalnızlık sarıyor beni, kim bu insanlar, kimler kalacak ileride.    İnsan neden sevme ihtiyacına sahiptir ki? Bir tek ben mi böyle düşünüyorum. Yaşadıklarımı, sevildiğimi zannettiğim günleri hayal ederekn uyuyorum. Çok mu zordu, yoksa çok mu yanlıştı kişiler? Gerçekten hepsini tek bir davada boşayabilecek biri var mı gerçekten?    Kimseyi mi umursamıyorum artık? Kendimi mi? Yapılan hataları düşündükçe, aslında ne yapılması gerektiğini çok iyi biliyorum. Dönmemem, bir daha dönüp bakmamam gerek geçmişe. Gözümün önüne gelenler, bir de var olmadan gözümün önüne gelenler var, yaşayabileceklerim, yaşatabileceklerim. Kimseler yokmuş zaten aslında, hep

27 Mart 2015 - Gece 10    Öyle bir yer düşün ki, şimdiye kadar yaşadığın her şeyi tekrar, en baştan yaşayarak her karanlık noktayı aydınlatacak, her iyi noktayı karartacak. Hayallerini, gelecek planlarını, geçmişini olabileceğinin en olası ihtimalleriyle düşünebileceğin bir yer. Yapamadıkların da en çok acıtan. Düşünecek, hayal edecek o kadar planın oluyor ki. En güzeli de okumayı, çizmeyi, yazmayı bir kereliğine daha sevmem.    Çocuğuma mektup yazmak istiyorum mesela, ama öncelikle çocuğum olmasını istettirecek bir kadının çıkması lazım karşıma. Belki her şey için çok geç, umarım her şey için erkendir.    Daha olmayanın hayalini kurmak yorucu ve zor. Bazen de gereksiz hissettiriyor.    Görmek istediğim yerler, yapmak istediğim şeyler o kadar çoklar ki. İnsan her şeyi başarabiliyormuş, en çok da yalnızlığı başarabiliyormuş.    Bir kadının köprücük kemilerini tatmak istiyorum saatlerce daha. Bakmak istiyorum gözlerine, bıktırmadan, usandırmadan. Ellerine dokunmak isriyorum, hu

26 Mart 2015- Gece 9    Öylesine bir yazı. Öylesine bir yerde, öylesine yazılmış. Öylesine bir durum içindeyken, öylesine kıyafetlerle. Öylesine geçerken zaman, öylesine bir şeyleri bekliyorum.    Yazıyorum, gerçekten yazmasam ağlarım. Düşünecek çok vaktim oluyor, düşünecek daha çok şeyim. Her şeyi en baştan yaşıyorum, geleceği en baştan planlıyorum.    Bir an iyi, bir an kötü, hayat gibi. Kendimi daha çok tanıyorum artık aynalara, başkalarının dediklerine hiç bakmadan. Dışarıdan kendimi izliyor, halime bazen üzülüyorum, bazen de burada olup, dışarıdaki aldatan, yalan söyleyen insanlardan uzak olduğum için seviniyorum.    Emine'yi özlüyorum galiba, bazen kendimi, çıktıktan sonra onunla hayal ediyorum. Bazen de Ezgi kadar güzel, iyi bir insanın beni Emine gibi sevdiğini, bazen de Ezgi'nin bu süreçte değiştiğini hayal ediyorum. Bazen yeni birini hayal ediyorum, diğer geçmişimden bağımsız, düşünceleri sevgim kadar net, benim sevebileceğim kadar seven, benim kadar birini.

25 Mart 2015 - Gece 8    Anlayamadığım çok şey var. Neredeyim ben, bu insanlar kim, sevdiklerim ne yapıyor, neredeler. Alıştığımı hissediyorum, alışmak bile istemiyorum. Sürekli kendimin daha genç olduğunu, benim çıkma zamanıma kadar bir şey kaybetmediğimi, hiçbir şey değişmeden devam edeceğini düşünüyorum. Sonrasında --- ---, ---, ---, --- --- ---, paramın yetişmeyeceği geliyor aklıma. Ezgi geliyor, Emine geliyor. Çıktığımda oluşabilecek sıkıntılar. Bitmek bilmiyor, geçmek bilmiyor, düşünmek hiç bitmiyor, beynim hiç susmuyor.    Eskiden birilerine yazardım hep. Şimdi kime yazıyorum, kim kaldı yazacak.    Burada sanki zaman durmuş, dışarıda herkes inanılmaz şeyler yaşıyormuş gibi. Tek tutunabildiğin şey, çıktıktan sonra yapacakların ay da sevdiklerinin hala seni seviyor olma ihtimali. İnsan gereksiz yere bazı şeyler umut başlıyor. --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- ---. --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- ---.    Bir de, bu insanlardan, bu saçmalıklarda

24 Mart 2015 - Gece 7    İnsan neden sevilme ihtiyacı duyar ki? Ya da neden bir kadının aşk ile sarıldığını hayal etmek bile bu kadar iyi hissettirir? Bir kere birine sarıldığıktan sonra, her seferinde tekrarını istemek ya da eksikliğini hissetmek ne kadar daha devam edecek.    Sabah erkenden uyanmaktan çok, her gün mesai saatleri dahilinde ayaklarımızı yeri delecek kadar, sanki bir anlamı var gibi yere vurmak daha kötü. Olabileceğim en saçma yerdeyim, daha bir süre gidebileceğim yerler yok. Kadınlar yok. Evdekilerin bir kez sesini duymak bile, Kübra'nın neşesi, Rabia'nın masumluğu, annemin sevgisi.    Ezi aramış annemi. Hiçbir nedeni yok, hatta durumun benimle hiçbir alakası yok. Ben yine hiçbir şekilde, hiçbir olaya dahil değilim.   Kimse elimden tutup beni tanıştırmadı, ya ihtiyacım olmadığını düşünürler, ya da durumlar hiçbir zaman buna müsait olmadı. Daha doğrusu durumlar bana göre hiçbir zaman olmadı, ya ben beceremedim ya da gerçekten söylenenlerin, duyduklarımın

25 Mart 2013 - Gece 6    Cebimde onlarca sigara izmariti, her elimi cebime attığımda elime geliyor. Öyle bir yer ki, her bir söz, her bir hareket, şimdiye kadar yaşadığım her şeyi hatırlatıyor. "Dışarıda çok ses var, içeride uzay.", "Babam sürekli küfreder." Bazen çok iyisin, bazen çok kötü. Antimilitarist bir insanın, belki de kendini tanımak için deneyebileceği en zor yer. Bir agnostik için, bin kişinin arasında yalnız kalmak da zor.    Bazen sadece yalnız kalmak istiyorum, sonra da tek başıma kalınca aslında yalnız olmadığımı fark ediyorum. Aramak istiyorum, sesini duymak istiyorum ama aradıktan sonrasını hayal edemiyorum. Aradığımda olacağını düşündüğüm mutluluk bana çok acı veriyor.    Şimdi ne yapıyor acaba? Hiç ben geliyor muyum aklına. Bunları aklımdan çıkartmam lazım, taşıyamıyorum, bu ortamda çok yaralıyor. Belki de her şeye rağmen gülebilmem, yeni, tertemiz, her şeyimi adayabileceğim birini hayal edebilmek, saçlarının olabileceği güzelliği, sohbetin

22 Mart 2015 - Gece 5    Belki de kendinin ne istediğini bile bilmiyorsun. İki gündür rüyanda gördüğün kadın mı gerçekten seni üzen. Hiç olmayan bir ilişkiyi mi özlüyorsun ya da gerçekten sevdiğin bir kadının samimiyetini mi? Yalnızlık, mutsuzluk çok fazla yankı yapıyor kulaklarının içinde biliyorum, tatlı sesleri özlüyorsun, zoruna gidiyor sen onu düşünürken onun seni hatırlamıyor olması. Bence en çok hiç olmayacak olması zorunda gidiyor. Daha çok başında olmana rağmen yorgunsun, üzgünsün. Özlememen, aslında olmayan şeyleri bile özlemen normal, sadece güzel yönlerini hatırlaman normal. Normal olmayan sevilmemen, asıl üzen sevememen. Sevmeden yaşayamadığını bildiğin için zaten bu geçmişe doğru sevmen. Keşke beni, bana karıştıran, burada olduğumu unutturan, her zorluğumda hayal edeceğim biri olsaydı. Ne istedim ki ben? Daha doğrusu kime karşı ne yaptım ki ben.    Zor değil, sevmek de, sevilmek de, hatta gerçekten aşk ile sevişmek de. Sadece bu ortamın, bu insanların, gereksiz ap

22 Mart 2015 - Gece 5    Hatırlamaman gereken gereksizlikleri hatırlayıp kendini üzme. Tertemizi, daha masumu, olmasa bile en azından olabilecek olanı ileride. Geride bir şey kalmadı, kendini umuda yerleştirip bir anlık, küçük bir iyi his için, daha sonrasında üzme. Şimdilik kendin hariç her şeyden vazgeç, ihtimaller sonrasında. Daha çok var, tek zorluk şu anda. Seni, sen, dışarıda, sende bekliyor merak etme. Bir süreliğine isteme, eksik kalsın. Gerçekten eksik kalsın.    Güzel olmayanı, güzelmiş gibi görmeye, hatırlamaya çalışma.    ---, ---.