yavruetriye

23.02.2020, 23:29    Düğmeye basmadan önce duraksadı. Her seferinde yaşıyordu bunu. Sonuçta 30 yıl yaşayacaktı bu hayatı. 8. yılıydı bu görevde ve bunu daha önce 6 defa yapmış yapmıştı. Bir seferde, basmasına rağmen hiçbir şey olmamıştı. Sorgulamamıştı bile, belki de bundan dolayı bu göreve seçilen herkes askerdi.    Yılda sadece bir gün çalışıyor olması hoşuna gidiyordu. Geri kalan 364 günü rapor yazmakla ve psikolojik testlerle geçiriyordu. Her ne kadar verdikleri ilaçların, görev sırasında oluşacak anıları sileceklerini söyleseler de, 3. görevde 30 yılını geçirdiği Japon aileyle alakalı sahneleri hatırlayabiliyordu bazen.    O kadar zaman geçmesine rağmen, ülke faktörünü test etmesinin daha avantajlı mı, yoksa daha talihsiz bir durum mu olduğuna karar verememişti. Bazen diğer 7 albayın yazdıkları raporları okurdu ve eğer maddi durumu ya da genetik zekayı test etsem ne gibi durumlarla karşılaşırım diye düşünürdü.     Görevi ilk icra ettiği zamanı düşündü. Onlarca insan etra

02.02.2020, 23:32    Dur bakalım, uzun bir süre oldu. Önceleri gün içinde bir cümle belirirdi aklımda, gece kadar tutunur ve sadece o cümleyi başlangıç yaparak o an ne hissediyorsam yazardım. Nadiren güzel şeyler çıkarabilsem de, genellikle anlamsız duygu patlamaları ya da sonrasında okuduğumda yersiz bulacağım abartılmış dramalardı. Ne zaman istesem, geçmişimden bir kaç sayfa açıp, utanabileceğim bir yazı bulabiliyorum. Çünkü geçmişimde utanabileceğim binlerce hissiyatım ve düşüncem var. Etrafımda olurmuş olan hayattan ya da insanlardan bahsetmiyorum. Kendimden, kendi kurduğum cümlelerden, kendi hissettiklerimden bahsediyorum.    Yaşadığım her bir saniye bir çıkar peşindeyim. Çünkü eylem çıkar gerektirir, var olmak da bir eylemdir ve var olan her bir madde, her anını bir karşılık peşinde hareket etmekle geçirir. Bu bazen o an kendini iyi hissettiren bir kadın da olabilir, içindeki boşluğu doldurmaya yardımcı olduğunu düşündüğü bir yazma eylemi de olabilir. Peşinde koştuğu çıkarları