yavruetriye

30 Nisan 2019; 23:53     Kötülüğü kimse özlemez ama herkesin elinin altında sarılacak birine ihtiyacı vardır. Ölenlerin arkasından kötü şeyler söylenmez asla.    Ağlamıyorum, sarhoşum sadece.    Geçmişe bakmış olabilirim biraz. Her şey başlangıcında masumdu. Daha iyisi olana kadar, olmaz hiçbir şey. Ne çok olması, daha dün her şey.    Hangi birini unutacaksın, hangi birini taşıyacaksın yanında. Yükselişlerde de, düşüşlerde de düzeltmelere ihtiyaç var. Benim de bu gece seninle konuşmaya çok ihtiyacım var.    Belki bir gün yenilenir tüm dünya. Ya geçmişe gideriz, ya da geçmiş bizden gider. İyiler ilk görüşte tanınmaz, kötülerden zor emin olunur. Parça parça tüm anılar, kaybolur gider.    Ayı, 40 tane hikayem var demiş, hepsi armutla alakalıymış.    Bırakın beni,    Başka hikayelerim de olsun...

29 Nisan 2019, 21.31    Her şey ben yaşarken oldu. Farklı düşündüm ben oldum, kabul etmediler. 16 defa "işte, tamam bu" dedim, her seferinde pişman ettiler. Git başımdan dedim, kolumu kıracaktı dediler, sinirlendim, neredeyse beni öldürecekti evden zor kaçtım dediler. Onlar gibi olmak istemedim, işe yaramaz dediler. Daha 8 yaşındaydım, kafaı yastığın üstüne değil de, altına koydum diye şizofren dediler. Yapmayın, 70 yaşındaki bir adama atılan yumruğu savunmayın dedim, terorist dediler. Adalet olsun, herkes eşit olsun, üretim olsun dedim, komünist dediler. Irkçılık yapmayın, insanları milletine göre ayırmayın dedim, gavur derdiler.    Hayallerim de vardı, kimseyi de üzmek istememiştim.    Yalan da söyledim, ağlattım da. Ne inanacak biri kaldı, ne de söylenebilecek bir söz. Siz her şeyi söylediniz zaten. Siz her şeyi biliyorsunuz zaten, siz herkese anlatıyorsunuz zaten.    Fazlaca kişiyi sen sandım, sen de benden hep saklanabildin zaten.    Her şey ben yaşarken oldu ama b

7 Nisan 2019. 23:00    Bu dünyadaki aklındakine uymadı, uymasın. Gününü, geleceğini mahvettiler. Dışladılar, kırdılar en çok. Kalıp, mücadele etmeyi seçtim ama 1500 yıldır o mağaranın girişinde bekleyen örümcek ağlarını bozamadım, tabularını yıkamadım.    Bazen beni okuyanlar aşırı derecede pes etmiş, yenilmiş birini gördüklerini söyledi. Bugün gerçekten pes ettim. En çok da günümü, geleceğimi mahveden, beni üzmekten, kırmaktan zevk alan babama karşı pes ettim.    Uzaklaşmam yakındır ama yine de geçmiş günlerimizin hatrına bir kaç günümüz vardır.    Ben hep en kötüsü bu herhalde dedikçe, hayat dahasını sunmayı başardı bana. Ben mi fazlasını istiyorum yoksa kör mü oldum hiçbir şeyi iyi göremiyorum?    En zoru bir yere ait olmamak, sürekli arayış içinde olmak sanırsam. Bir çözüm bulmalıyım diyerek de tüm hayatımı mahvetmek.    İnsanların beyin ölümü çoktan gerçekleşmiş. Bizi her şeyden ayıran düşünme yeteneğimizi çoktan kaybetmiş, hayatta kalmaya çalışıyoruz sadece.   Güzel insan