Çünkü ördekler asla kin tutmazlar

12 Ağustos 2015 - 148. Gece

   Ne kadar da bağımsız var olmuş zaman ve biz bu zamanlarda ne kadar da yalnızmışız. Geçmiş, gelecek bir anda yok oluverseymiş de, kurtulsaymışız bu bitmek bilmeyen düşünce akışından.

   Yüz kırk sekiz gündür bir şeyler düşünüyorum, bir şeyleri hayalini kuruyorum belki. Eskisinden daha az yapıyorum bunu. Çünkü "şimdi"yi yaşamayı öğreniyorum.

   Hayatımın bambaşka bir parçası olan bu dönemin yüz kırk sekiz gününü, bir-iki düşünsel sorun haricinde, hiçbir sıkıntı yaşamadan tamamladım. yapmadan kurtulabileceğimi bilsem de, bazı oluşumları kaybedip, bazılarını kazandığımı bilerek, atlatmam gereken bir süreci yaşıyorum sadece.

   Her ne kadar sonuna kadar yalnız da olsam, ilk defa zevk alıyorum bu yalnızlığımdan. Bana göre, ben zaten hep böyleydim ama şimdi daha net görebiliyorum her şeyi.

   Bundan sonrasında düzene koymam gereken daha çok şey var. Her an bir önceki dana net varoluyorum, daha doğru görünüyorum kendimde. Ve her an, bir sonraki anda, daha doğru olmak istiyorum, ağzımdan çıkan her bir sözcükle bile. Ve her an sürekli hata yapıyorum, bir sonraki an düzeltmeyi istediğimi bilerek.

   Daha çok yalnız, daha çok bağımsız olmak istiyorum. Daha çok kendim olmak istiyorum.

   Hatta belki de en çok kendimle, tamamen kendim olmayı istiyorum.

   Bir de, arada bir ördek olmak istiyorum. Çünkü ördekler asla kin tutmazlar.