Gofret virali
2 Aralık 2018, 23:20
Dün öğlen saatlerinde son bir defa daha nefes alamadı dedem ve öldü. ALS hastalığı tüketti ciğerini ve sürekli "keşke bir kereliğine rahatça bir nefes alabilsem" dedi günlerce.
Tabutunun başında cenaze namazının kılınmasını beklerken hastalığında ki çökmüş hallerini hatırlayamadım. Çocukluğumda bize her gelişinde Ülker Çikolatalı Gofret getirdiği zamanları, bana her zaman " koçum" diye seslenişini, akşam oturmalarında "Aslanım eller eller, kokuyor güller güller..." diye türkü söylemesini ve sigaraya başladıktan sonra karşılıklı sigara içişimizi hatırladım.
Annem ise tabutuna sarılıp "Seni hiç görmemişim gibi oldum, keşke bir daha görebilsem babam, vay babam." diyerek ağladı.
Ölümü bu yaşıma kadar görmemiştim ben, morga girip cesedini gösterdiklerinde fark ettim. Ruhsuz, ölü bir bedenin nasıl olabileceğini ilk defa gördüm. Uyku gibi değil asla, hissediliyor.
Dedem öldü ve ben sadece iki kere "Seni çok seviyorum." diyebildim ona. Daha çok vakit geçirebilirdim onunla. En azından 7 yıl boyunca görüşmemezlik yapabilirdim.
Ölüm, geri dönüşü olmayanların toplamı.
Ölüm, bilinmezlerin sonsuzluğu. Ölüm, sıfıra bölünmez mesela.
Her zaman insan açlıktan ölmez, yalnızlıktan ölür dedim kendime. Ölümünden sonra arkadandan ağlattıkların? Yalnızlık nasıl bundan daha güzel olabilir ki? Hayatında ki her bir insana en büyük darbeyi öldüğünde vuracaksın, onlar da sana.
Arkadandan annem gibi sinir krizi geçirip bayılanlar olacak. Dayım gibi iki gün boyunca ayakta duramayacak kadar ağlayanlar olacak. Belki de dedem gibi 10 yaşındaki bir çocuğu babasız büyümek zorunda bırakacaksın.
Ölene bir şey olmuyor ki, asıl ölünü görenler yaşıyor en büyük ızdırabı.
Dede,
Nereye gittin bilmiyorum, belki de tamamen yok oldun.
Günah dolu bir hayat geçirdin ama her zaman kendine göre doğru olanı yaptın. Merak etme, varlığın bir tek bu dünyadaki insanların anılarıyla sınırlı bile olsa, kötü bir şey düşünen yok senin hakkında.
Hiçbir şey başaramamış bile olsan, ölümünün sağladığı barışmalar bile toplamda iyi'ye çıkartır seni.
Dedem öldü, sıra babama geçti. Bir gün benim de cansız bedenim yatacak bir yerlerde.
Umarım benim arkamdan da, birileri iyi ya da beceriksiz bir şeyler yazar. Aynı benim yaptığım gibi...
Dün öğlen saatlerinde son bir defa daha nefes alamadı dedem ve öldü. ALS hastalığı tüketti ciğerini ve sürekli "keşke bir kereliğine rahatça bir nefes alabilsem" dedi günlerce.
Tabutunun başında cenaze namazının kılınmasını beklerken hastalığında ki çökmüş hallerini hatırlayamadım. Çocukluğumda bize her gelişinde Ülker Çikolatalı Gofret getirdiği zamanları, bana her zaman " koçum" diye seslenişini, akşam oturmalarında "Aslanım eller eller, kokuyor güller güller..." diye türkü söylemesini ve sigaraya başladıktan sonra karşılıklı sigara içişimizi hatırladım.
Annem ise tabutuna sarılıp "Seni hiç görmemişim gibi oldum, keşke bir daha görebilsem babam, vay babam." diyerek ağladı.
Ölümü bu yaşıma kadar görmemiştim ben, morga girip cesedini gösterdiklerinde fark ettim. Ruhsuz, ölü bir bedenin nasıl olabileceğini ilk defa gördüm. Uyku gibi değil asla, hissediliyor.
Dedem öldü ve ben sadece iki kere "Seni çok seviyorum." diyebildim ona. Daha çok vakit geçirebilirdim onunla. En azından 7 yıl boyunca görüşmemezlik yapabilirdim.
Ölüm, geri dönüşü olmayanların toplamı.
Ölüm, bilinmezlerin sonsuzluğu. Ölüm, sıfıra bölünmez mesela.
Her zaman insan açlıktan ölmez, yalnızlıktan ölür dedim kendime. Ölümünden sonra arkadandan ağlattıkların? Yalnızlık nasıl bundan daha güzel olabilir ki? Hayatında ki her bir insana en büyük darbeyi öldüğünde vuracaksın, onlar da sana.
Arkadandan annem gibi sinir krizi geçirip bayılanlar olacak. Dayım gibi iki gün boyunca ayakta duramayacak kadar ağlayanlar olacak. Belki de dedem gibi 10 yaşındaki bir çocuğu babasız büyümek zorunda bırakacaksın.
Ölene bir şey olmuyor ki, asıl ölünü görenler yaşıyor en büyük ızdırabı.
Dede,
Nereye gittin bilmiyorum, belki de tamamen yok oldun.
Günah dolu bir hayat geçirdin ama her zaman kendine göre doğru olanı yaptın. Merak etme, varlığın bir tek bu dünyadaki insanların anılarıyla sınırlı bile olsa, kötü bir şey düşünen yok senin hakkında.
Hiçbir şey başaramamış bile olsan, ölümünün sağladığı barışmalar bile toplamda iyi'ye çıkartır seni.
Dedem öldü, sıra babama geçti. Bir gün benim de cansız bedenim yatacak bir yerlerde.
Umarım benim arkamdan da, birileri iyi ya da beceriksiz bir şeyler yazar. Aynı benim yaptığım gibi...
Yorumlar
Yorum Gönder