Büyük Patlama sırasında oluşmuş hidrojenin tamamı neredeyse hemen helyuma dönüşürdü ve yıldızlarda yanacak hidrojen kalmazdı.
8 Aralık 2019; 15:17
Bugün hiçbir işim yoktu. Tek bir kelime konuşmamı gerektirmeyecek kadar hatta. Kapalı bir hava, pazar günü. Tek başına, mutlu olduğun harika bir ev.
Ben ne yaptım, 2014 yılından itibaren yazdığım her şeye en başından göz gezdirdim. Çünkü son altı aydır yazmıyorum.
Arkadaş, son altı aydır. Ölü müydüm ben acaba? Sanırsın Hitler Almanyasında bir yahudiyim. Sanarsın, ben öldükten 15 dakika sonra ateşi bulmuşlar ve ben hiç pişmiş et yiyememişim.
Önüme gelene, gelmeyene, gelme ihtimali olana aşık olduğumu iddia etmişim. Özellikle yazmayı bırakmadan önceki son karaladıklarım. Yıllarca kötülüğü çekmişim üzerime. Sadece kötü hissettiğimde yazabilmişim.
İşte bundan son 6 aydır yazmıyorum herhalde. Çünkü her şey yoluna girmemiş olsa bile, hiçbir şekilde kötü hissetmiyorum. Sızlanacak bir durumum yok. Ağlama duvarı olarak kullanmıyorum bu sayfaları. Kendini doğrulayan kehanetlerden uzağım.
Bir nevi hayalimdeki hayatı yaşıyorum.
Evet, belki yeterince vizyonlu hayaller kurmamışım zamanınd. Olsun, o kadar kötü şeyler yazarken bile inanılmaz iyi bir hayat yaşadığımı görebiliyorum artık.
Ne var yani 20'den fazla kadına aşık olmuş, 10'a yakınıyla ilişki yaşamış, bir kısmını aileme evleneceğim kadın diye tanıştırmış, hatta biriyle evlenip, boşanmışsam.
Bu beni duygu orospusu yapmaz. (Yapar)
Ne var yani iflas edip, her şeyimi satıp, tekrar sıfırdan bir şeyler kurup, onu da batırıp, aynı süreci bir kere daha en baştan yaşamışsam.
Bu beni başarısız bir insan yapmaz. (Kesinlikle yapmaz)
Hayat, tamamen bakış açılarından var olan bir yolculuk. Ne yaşamak istiyorsan, onu yaşıyor, ne görmek istiyorsan, onu görüyorsun.
Mutsuzum dediğin an mutsuz, mutluyum dediğin mutlusun. Aslında bu kadar basit.
Ben mutluyum, sağlıklıyım, bolluk ve bereket içindeyim.
Bugün dünden daha güzel, eminim yarın da bugünden daha güzel olacak.
Hayret, ilk defa bu sayfalar aşık oldum ayağına yazılmadan iyi hissedilmiş yazılar gördü.
Ben de şaşkınım, İsmail de, bu yazıyı yazan da.
Bu yazıyı şu an okuyan İsmail bile şaşkın.
Bugün hiçbir işim yoktu. Tek bir kelime konuşmamı gerektirmeyecek kadar hatta. Kapalı bir hava, pazar günü. Tek başına, mutlu olduğun harika bir ev.
Ben ne yaptım, 2014 yılından itibaren yazdığım her şeye en başından göz gezdirdim. Çünkü son altı aydır yazmıyorum.
Arkadaş, son altı aydır. Ölü müydüm ben acaba? Sanırsın Hitler Almanyasında bir yahudiyim. Sanarsın, ben öldükten 15 dakika sonra ateşi bulmuşlar ve ben hiç pişmiş et yiyememişim.
Önüme gelene, gelmeyene, gelme ihtimali olana aşık olduğumu iddia etmişim. Özellikle yazmayı bırakmadan önceki son karaladıklarım. Yıllarca kötülüğü çekmişim üzerime. Sadece kötü hissettiğimde yazabilmişim.
İşte bundan son 6 aydır yazmıyorum herhalde. Çünkü her şey yoluna girmemiş olsa bile, hiçbir şekilde kötü hissetmiyorum. Sızlanacak bir durumum yok. Ağlama duvarı olarak kullanmıyorum bu sayfaları. Kendini doğrulayan kehanetlerden uzağım.
Bir nevi hayalimdeki hayatı yaşıyorum.
Evet, belki yeterince vizyonlu hayaller kurmamışım zamanınd. Olsun, o kadar kötü şeyler yazarken bile inanılmaz iyi bir hayat yaşadığımı görebiliyorum artık.
Ne var yani 20'den fazla kadına aşık olmuş, 10'a yakınıyla ilişki yaşamış, bir kısmını aileme evleneceğim kadın diye tanıştırmış, hatta biriyle evlenip, boşanmışsam.
Bu beni duygu orospusu yapmaz. (Yapar)
Ne var yani iflas edip, her şeyimi satıp, tekrar sıfırdan bir şeyler kurup, onu da batırıp, aynı süreci bir kere daha en baştan yaşamışsam.
Bu beni başarısız bir insan yapmaz. (Kesinlikle yapmaz)
Hayat, tamamen bakış açılarından var olan bir yolculuk. Ne yaşamak istiyorsan, onu yaşıyor, ne görmek istiyorsan, onu görüyorsun.
Mutsuzum dediğin an mutsuz, mutluyum dediğin mutlusun. Aslında bu kadar basit.
Ben mutluyum, sağlıklıyım, bolluk ve bereket içindeyim.
Bugün dünden daha güzel, eminim yarın da bugünden daha güzel olacak.
Hayret, ilk defa bu sayfalar aşık oldum ayağına yazılmadan iyi hissedilmiş yazılar gördü.
Ben de şaşkınım, İsmail de, bu yazıyı yazan da.
Bu yazıyı şu an okuyan İsmail bile şaşkın.
Yorumlar
Yorum Gönder