Hayatın neresinden dönersen kardır

11 Temmuz 2016, 22:25

   "Hayatın neresinden dönersen kardır." demiş birileri. 29 yaşında, 29 Şubat'ta. Benim yapamadığımı da yapmış üstelik...

   Günler geçiyor, ben rahatlayamıyorum. Belki de tek bir şey yapmam gerekiyor, yapıyorum da, yine de rahatlayamıyorum.

   Psikolojim bozuk, hissediyorum bunu. Belki etrafımdaki insanların da mutluluklarını bozuyorum.

   Dışarıdan bakıldığında mutlu görünmem, beni mutlu etmiyor ki. Artık hiçbir şey tam hissiyatı vermiyor. Olmuş gibi hissettirmiyor. Gün geçtikce, ben de kendimi geçiyorum, içime kapanıyorum. En yakın arkadaşım bile fark etmiyor bunu. Tabi öyle bir şeyim varsa...

   Anlatamıyorum, anlatacak kimsem yok. Anlamıyorlar, yaşadıklarımı anlayabilecek kimse yok.

   Bir şeyi kabullenmek için kaç kere daha görmem gerek. Binlerce kez yazsam "bana bir tek ben varım". Umutlanmayı bırakır mıyım artık.

   İlk defa, eksinin biraz daha azındayım. En yakın arkadaşımın bile en yakın arkadaşı ben değilim.

   Bazıları çok acı, ağlamak bile rahatlatmıyor bazen.

   ---