Dört Duvar

2 Kasım 2016, 23:59

   Kendimi daha çok tanıyabilip, daha çok anlatmak isterdim. Umursamazlıklarımı, akışına bırakabildiklerimi...

   Belki o zaman birileri anlayabilirdi, sevebilirdi beni.

   Her şeyim yanlış, çünkü anlatamıyorum. Nasıl sevdiğimi anlatamıyorum, nasıl üzülmediğimi anlatamıyorum. Benim için önemli olmadığını anlatamıyorum. Kırıldığımı, kötü hissettiğimi ama senin için yuttuğumu anlatamıyorum. Dört duvarımın olmadığını, her an, her şeye açık bir dünyam olduğunu anlatamıyorum.

   Ben kendimi anlatamadıktan sonra, ne kadar da bencilce bir şeyler bekliyorum karşımdan.

   Kendimi, kendime anlatmayı becerebiliyorum gibi ama. Vazgeçemedim hayalimdeki insandan. Olmadığını biliyorum artık. Bazı şeylere hiç sahip olamayacağımı da biliyorum artık.

   Kabullendim, yalnız değilim ama tek başımayım.

   Tek başımayım...

   Eskiden düşündükçe mutsuz olan ben, artık düşünerek kendimi mutlu edecek kadar tanıyorum kendimi.

   Belki de şimdiye kadar becerebildiğim tek şey.

   Kimse yok, belki de hiç olmadı.

   Zaten artık benim de anlatasım yok...