Gemisini kurtaran kaptan, kalanların ne olduğu belli değil.

 27.08.2020, 23:18

    Hiç kimseden bir şey istedim mi acaba diye zorladım kendimi. Acaba hiç "Senden bir şey isteyebilir miyim?" cümlesini kurdum mu acaba diye. Bulamıyorum. Sanırım eve gelirken ekmek alır mısın bile demedim daha hiç. Her şeyi kendim yaptım, bilmiyorsam da yapılmasını öğrendim ya da yapılmasından vazgeçtim.

    Hiç bilmiyordum ama son zamanlarda hayır diyebilmeyi öğrendim. Telefona bakmamayı, müsait değilim diyebilmeyi. İlk adımı attıktan sonra öğrendim ki, bireysel yaşayabilmek için daha öğrenmem gereken onlarcası var. 

    Yine kimseden bir şey istemeyeceğim muhtemelen ama bu sefer kimse de benden bir şeyler yapmamı isteyemeyecek.

    Her akşam, her hafta sonu birileri için bir şey hazırlamıyorum artık. Ya da bedelini isteyebiliyorum. Biraz basit, saçma gibi gelebilir ama benim için büyük bir basamak.

    30 yaşında becerebilmem kötü tabi.

    Her zamanki gibi 30 yılda büyüyecek bir ağaç dikmek için en iyi zaman 30 yıl önceyse, en iyi ikinci zaman şimdidir.

    Sanırım hiç yalnız kalmadığım için yalnızlık korkusu yaptırıyordu bana. Şimdi ise hiç kimse yok, yalnızım ve korkacağım bir şey daha eksilmiş hayatımdan.